Ja i ja

LeeLoo

opowiadanko.. kolejne krótkie Smile

hah:D Je napisałam wcześniej.. Czytajcie.. Oceniajcie Very Happy

hehe:D A jeśli chcecie wiecej.. To mówcie Razz

(-Szatanie.. LeeLoo... Ogarnij sie... Ty i ta twoja samoocena x_x....
-No co??
-Nic.. Nieważne... Daj im poczytać..
-Ej.. To ty zaczęłaś..
-NIEWAŻNE... Zamknij sie...
-Uh.. :/)

"Ja i ja"

Biegałam po pokojach, szykując się do pospiesznego wyjścia z domu. W jednym z pomieszczeń zobaczyłam dziewczynkę, zupełnie mi nieznaną, stojącą na jego środku. Podeszłam do niej ostrożnie.
-Kim jesteś?- zapytałam nieśmiało.
-Księżniczką.- odparła z uśmiechem i obkręciła się wkoło, a jej różowa sukienka zafalowała energicznie.
-Znamy się?- zmierzyłam ją wzrokiem.
-Oczywiście! Jesteśmy nierozłączne!- zaśmiała się.
-Nie pamiętam cię.- odparłam.
-Nie masz czasu na wspomnienia.- odrzekła smutno.
-Wspomnienia? Nie mam z tobą żadnych wspomnień.- powiedziałam, szukając w myślach postaci tej blond włosej dziewczynki.
-Masz… Tylko o nich zapomniałaś.- westchnęła ciężko. –Nie sadziłam, ze możesz o mnie zapomnieć…- dodała z zawodem.
-Kiedy się poznałyśmy?- znów zapytałam.
-Bardzo dawno temu.- dziewczynka trochę się rozweseliła słysząc to pytanie. –Razem uczyłyśmy się czytać i pisać. Razem się śmiałyśmy i przeżywałyśmy nowe przygody. To ze mną pierwszy raz odwiedziłaś krainę elfów i to ze mną jadłaś cukrowe obłoczki. Dzięki mnie odkryłaś świat magii. Razem zaczarowałyśmy świat.- opowiadała z uśmiechem. Słuchałam jej z dużym jak na mnie zainteresowaniem. Lecz wydawało mi się to żenujące. Ja i kraina elfów? Nie… Nigdy.
-Ile masz lat?- spytałam. Przekrzywiła delikatnie głowę.
-8.- odparła i znów zakręciła się. –A ty 27… Wiem.- dodała gdy otwierałam usta żeby zdradzić jej mój wiek. Byłam zaskoczona. Zapadła cisza. Dziewczynka zaczęła nucić pod nosem jakąś piosenkę.
-Mówiłaś, że razem uczyłyśmy się pisać i czytać. To niemożliwe. Kiedy ja się tego uczyłam, ciebie nie było jeszcze na świecie.
-Tak myślisz?- uśmiechnęła się tajemniczo.
-Ja nie myślę.… Ja to wiem.- oburzyłam się.
-I widzisz? Znów to robisz! Znów jesteś tą wszechwiedzącą i naburmuszoną kobietą! A gdzie twoje marzenia? Gdzie ciekawość? Kiedyś wierzyłaś tylko wyobraźni, teraz o niej zapomniałaś.- dziewczynka wyraźnie się zdenerwowała. Stała przede mną i wymachiwała mi palcem przed nosem. Byłam zdezorientowana. Opadłam na stojące krzesło.
-Ja nie potrafię marzyć.- szepnęłam i ukryłam twarz w dłoniach.
-Potrafisz… Tylko nie chcesz.-położyła mi rękę na ramieniu. –Gdybyś się trochę bardziej postarała mogłabyś znów poszybować gdzieś tam, w górę. Wznieść się do chmur i podziwiać widoki.- westchnęła. –Jednak ty nigdy nie masz czasu, prawda? To byś mi odpowiedziała. Powiedziałabyś mi też, że jesteś dorosła, a ludzie dorośli nie wierzą w elfy. To nie prawda. Są dorośli, którzy w nie wierzą. Pamiętam, jak powiedziałaś kiedyś, ze nigdy nie dorośniesz! Nigdy nie będziesz taka, jak oni! Jednak o tym zapomniałaś. Przestałaś wierzyć w elfy. A wiesz co to oznacza?- zapytała wpatrując się w moje oczy.
-Że jeden elf umarł.- odparłam ze smutkiem. Dziewczynka westchnęła ciężko i uśmiechnęła się delikatnie.
-Dobrze, że pamiętasz chociaż to.- poklepała mnie po ręce. Zamyśliła się. Błądziła wzorkiem po pokoju, wyraźnie się nad czymś zastanawiając.
-Pokazać ci coś?- spytała w końcu, klękając przede mną.
-Oczywiście.- odrzekłam.
-Dobrze. Zobacz.- zakryła twarz dłońmi. –Wesoła…- odkryła ją ukazując swoje uśmiechnięte oblicze, poczym ją ukryła. –Smutna.- znów odsłoniła twarz, jednak tym razem się nie uśmiechała. Zakryła ją z powrotem. Powtórzyła to parę razy. Było to całkiem zabawne.
-Teraz spróbuj ty.- spojrzała na mnie błagalnie.
-Dobrze. Ale tylko raz. A więc… Wesoła…- tym razem ja ukryłam twarz w dłoniach. Z uśmiechem opuściłam ręce, lecz dziewczynki już nie było. Ucichł jej barwny chichot. Rozejrzałam się dookoła. Cisza. Siedziałam sama, na krześle, a przede mną stało duże lustro. Zastanawiałam się gdzie ona mogła zniknąć. Zamyśliłam się. Myślałam o tym co mi powiedziała o elfach, marzeniach, o mnie. Przypomniały mi się jej słowa „Kiedyś wierzyłaś tylko wyobraźni, teraz o niej zapomniałaś.” Zamknęłam oczy. Wtedy przed nimi przeleciały mi moje wspomnienia. Wszystkie jakie były. Jeszcze raz spojrzałam w lustro. Wpatrywałam się tak w siebie kilka minut. Pogładziłam dłonią po gładkiej tafli szkła. Wreszcie zrozumiałam, ze to byłam ja.

Tertard5 · Wysłany: Wto 11:52, 06 Mar 2007 Temat postu:

Jessica Alba In Anal Action Movie!
[link widoczny dla zalogowanych]